Oké. Ik denk dat ik niet meer terug durf te komen naar Nederland. Enkel om het feit om jullie onder ogen te komen. Voor alle lieve mensen die betrokken zijn, geïnteresseerd zijn in mijn avontuur: sorry. Sorry dat ik mijn belofte niet ben nagekomen om jullie met enige regelmaat een update te geven over mijn leven hier. Mijn leven in Oeganda.

Inmiddels ben ik al ruim een half jaar in Oeganda en veel avonturen rijker. Ja, ik ben hier een gelukkig meisje dat geniet. Bovendien heb ik me uitstekend weten aan te passen aan het Oegandese tempo. In dat opzicht voldoe ik precies aan de verwachting om pas na een half jaar een blog te schrijven.

Dat is trouwens één van de redenen waarom ik het zo fijn vind in Oeganda, het tempo:

1. De mensen die me een beetje kennen weten dat ik al-tijd te laat kom. Hier is dat gewoon maatschappelijk toestaan. Sterker nog, het is eerder een uitzondering als je wél op tijd komt. Zo fijn!

2. Bovendien mag je op ieder moment van de dag slapen. Het kan je zomaar gebeuren wanneer je bij de buurtsuper een fles water haalt, je eerst de medewerker wakker moet porren. Kun jij je dit voorstellen bij de Spar in Zwartemeer? Slapende kassa-meisjes!

3. Tot slot. De Oegandese mannen houden van vrouwen met curve. Dus, ik heb al heel wat kerels van me af moeten slaan. En als je vraagt waarom de man geïnteresseerd is, zegt het zonder blikken of blozen: “because you’re fat!” Thanks schat!

En nu denken jullie allemaal dat ik hier in Oeganda ben om uit mijn neus te peuteren. Dat is niet waar! Ik maak me ook wel een beetje nuttig, daarover volgende keer meer. Beloofd (nu echt)! Maar ik ga eerst mijn dansmoves showen en biertjes drinken op een leuk Oegandees festival: Nyege Nyege.

Proost!